Dubbele omkering De heer van de wijnaard straft de landbouwers. Zij worden gedood. En er komen nieuwe landbouwers. Dat is de eerste omkering. Jezus bedoelt het als een ernstige waarschuwing: niemand kan Hem straffeloos verwerpen. Maar deze waarschuwing is vooral bedoeld als een laatste oproep tot de Joodse leiders. Het is een dringende en liefdevolle aansporing tot bekering aan hun adres. Dat blijkt uit de tweede omkering in de gelijkenis. Psalm 118 spreekt over een achteloos weggegooide steen die later een hoeksteen blijkt te zijn. Zo verwerpen de Joodse leiders nu Jezus. Maar later zal blijken dat Hij onmisbaar belangrijk is. Ook zij zijn voor hun redding helemaal van Hem afhankelijk. Jezus wil ook hun Redder zijn! Is het geen wonder dat Jezus ook hen roept tot bekering? Helaas willen zij dit wonder niet horen of zien … Ze lopen weg, terwijl Jezus hen zo graag had zien knielen … Wat doe jij? Bekering is een werkwoord. Maar waar wordt ons hart vooral door in beweging gebracht?